کد مطلب:133198 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:252

درباره ی این بخش
یاد آوری شخصیت و ورود به زندگی شخصی ابی عبدالله علیه السلام، نه تنها برای دریافت ماهیت قیام او ضروری است، بلكه خود این بحث برای شناسایی یك نمونه برجسته فضایل انسانی، آموزنده است.

زندگی انسان ها، تنها در مبارزه ی با ستم و ستمكاران و شكستن بتان جاندار و بی جان خارجی خلاصه نشده است. هر انسان، در درجه اول باید با ستم بر خویش به پیكار برخیزد: جهل و عصبیت و كبر و خود پسندی و رذایل اخلاقی را در خود بكوبد و به صورت انسانی لایق و با فضیلت و حریت در آید و آنگاه به میدان مبارزه ی با ستم و استبداد و استعمار وارد شود. كدام یك از درسهای تربیت، اخلاق، تقوا، خدا پرستی، تواضع، گذشت، تعاون اجتماعی، بزرگواری و عزت نفس است كه برای ما در مرحله ی جهاد لازم نباشد؟ و یا كدامین آن، خود، جهادی بزرگ به شمار نمی آید؟

ما كه مزایایی برای قیام حسینی قایلیم از آن روست كه این عناصر اصیل انسانی، به نحو اتم و اكمل، در این قیام، موجود بوده است. یك حادثه بزرگ، جلوه ای از فروغ وجود «حادثه آفرین» است و پیداست كه هر چند یك پدیده، بزرگ و استثنائی باشد، پدید آورنده ی آن، بزرگتر و استثنائی تر است.

مزیت قیام حسین علیه السلام این است كه: مظهر زوایای یك روح بزرگ و كامل عیار انسانی است. درس بزرگی كه ما از مطالعه ی احوال شخصی امام حسین علیه السلام می گیریم، توجه به عناصر فراموش شده و اصیل انسانی و مواد اصولی انقلاب های مذهبی جهان است. بنابراین، تصور آنكه ما در این بخش به تكرار مكررات پرداخته ایم، و یا بیش از اندازه در این مرحله توقف كرده ایم، مقرون به صواب نخواهد بود و خواننده ی ارجمند، فصول بخش حاضر را همچون یك درس اساسی برای زندگی فردی و اجتماعی خویش فراخواهد گرفت.